Watchmen

Rorschach'ın günlüğü. 16 Ekim 1985: 

42. Cadde: Kadın göğüsleri tüm reklam panolarını, tüm vitrinleri kaplıyor, kaldırımı kirletiyor. İsveç ve Fransız aşkı teklif edildi, Amerikan aşkı değil. Amerikan aşkı; yeşil cam şişelerdeki kola gibi... Artık yapmıyorlar. Mezarlığa giderken Moloch'un hikayesini düşündüm. Tümüyle yalan olabilir. Parmaklıklar arkasında geçirdiği on yıl boyunca tasarladığı planın parçası olabilir. Ama doğruysa ne olur? Bir adayla ilgili kafa karıştırıcı ipucu. Bir de Dr. Manhattan'la... Tehlike altında olabilir mi? Bir sürü soru. Boşver. Cevaplar yakın. Hiçbir şey çözümsüz değil. Hiç birşey umutsuz değil. Hayat devam ettikçe. Mezarlıkta, sıra sıra duran tüm beyaz haçlar, dev skor tabelasındaki küçük tebeşir izleri. Saygımı son kez, üzülmeden dile getirdim.

Edward Morgan Blake 1924'te doğdu. Kırkbeş yıllık komedyen. 1985'te yağmurda gömüldü. Bize olan bu mu? Dostlara ayıracak zamanın olmadığı, mücadeleyle dolu bir hayat ki sona erdiğinde, sadece düşmanlarımız kırmızı gül bırakıyor. Şiddet dolu hayatlar, şiddetle sona eriyor. Banknot, Siluet, Yüzbaşı Metropolis... Asla yatakta ölmüyoruz. Buna izin yok. Belki kişiliğimizdeki bir şey? Bizi biz yapan, savaşmaya ve mücadeleye yönlendiren şey hayvani bir içgüdü mü? Önemi yok. Yapmamız gerekeni yapıyoruz. Başkaları kafalarını düşkünlük ve zevkin şişkin memelerinin arasına gömüyor, analarının altında sığınacak yer ararken ciyaklayan domuzcuklar gibi ama sığınacak yer yok... ve gelecek ekspres tren gibi hızla geliyor.

Blake anladı. Ona şaka muamelesi yaptı ama anladı. Toplumdaki çatlakları ve onu bir arada tutmaya çalışan maskeli küçük adamları fark etti. Yirminci yüzyılın gerçek yüzünü gördü ve onun bir yansıması, bir parodisi olmayı seçti. Başka kimse şakayı anlamadı. Bu yüzden yalnızdı.

Bir fıkra duymuştum. Adamın biri doktora gitmiş. Bunalımda olduğunu söylemiş. Hayat sert ve acımasız görünüyor demiş. Geleceğin silik ve belirsiz olduğu, tehditkâr bir dünyada, yapayalnız olduğunu hissettiğini söylemiş. Doktor da demiş ki "Tedavisi basit. Büyük palyaço Pagliacci bu gece gösteri yapacak. Git ve onu izle. Bu, moralini düzeltir." Adam gözyaşlarına boğulmuş. Demiş ki "Ama doktor... Ben Pagliacci'yim." Güzel fıkra. Herkes gülüyor. Davul Çalıyor. Ve perde.

– Rorschach, Watchmen, Bölüm 2